تو به من خندیدی...

ونمیدانستی...

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه...

سیب را دزدیدم...

باغبان از پی من تند دوید...

سیب را دست تو دید...

غضب آلود به من کرد نگاه...

سیب دندانزده از دست تو افتاد به خاک...

وتو رفتی و هنوز...

سالهل هست که درگوش من آرام آرام...

خش خش گام تو تکرار کنان میدهد آزارم...

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم...

که چرا خانه ی کوچک ما سیب نداشت؟؟؟